Een van die zaken waar mensen zich het meest aan storen, is de vervelende gewoonte van managers om luidop na te denken. Natuurlijk, dit gebeurt steevast met de beste bedoelingen. Ze hebben absoluut – geloof me, ik meen dit oprecht – geen kwaad in gedachten.
En, wanneer u dit leest, zal u zelfs niet goed weten wat ik bedoel. Als manager zal u verbaasd de wenkbrauwen fronsen. Als medewerker zal u zich afvragen, wat bedoeld hij nu precies?
Een voorbeeld van een vervelende gewoonte
Sta me toe een voorbeeld te geven om het duidelijk te maken, u zal het direct herkennen. Er is een meeting, waarbij de marketingafdeling haar campagne voor een productlancering komt voorstellen. De campagne is goed uitgewerkt, degelijk onderbouwd met onderzoek en cijfers en gekoppeld aan concrete budgetten en meetbare doelstellingen. Een groot geheel van sociale media, print media, merchandising en veel meer.
De sales en marketing manager luistert daarom dan ook beleefd, denkt even na en zegt; “dat ziet er mooi uit. Misschien moeten we ook een aansluitende actie op de radio doen, misschien kunnen we wat minder investeren in…. Of moeten we….” En hier steekt de vervelende gewoonte de kop op.
Voor de manager (ik ken hem, en weet dus dat dit zo is) is het gewoon een balletje opgooien en zijn ervaring delen. Het team keek er echter anders naar. Voor hen was het de zoveelste keer dat hun inspanningen blijkbaar verworpen werden. Ze moesten terug aan de slag om al het werk over te doen.
Drie weken later
Drie weken later vraagt de manager aan enkele leden van zijn team wanneer de campagne concreet van start gaat, de tijd dringt immers. Joceline, de medewerkster die hij aansprak, ontplofte. “Wel verdomme, als je ons had laten doen, dan waren we volgende week al gestart, nu moeten we dus alles opnieuw doen, prijzen aanvragen, concepten veranderen en nu gaat het niet snel genoeg? Ik heb er genoeg van! Het is hier ook altijd het zelfde” Ze beende boos weg en de manager bleef haar vol onbegrip nakijken.
Dit soort misverstanden komt voort uit een bijzonder vervelende gewoonte van managers. We hebben allemaal de neiging om onze kennis en ervaring te delen en luidop te ‘denken’ om op die manier suggesties te doen, niet noodzakelijk opdrachten te geven.
Wanneer een verkoper dit doet, accepteren we het als een suggestie en daarmee is de kous af. Wanneer de baas dit echter doet, dan wordt dit anders ontvangen. Iedereen schiet in een kramp en begint te werken, te vloeken en zich ongelukkig te voelen.
De gevolgen
De impact van luidop denken is vaak veel groter dan we denken. Wat voor ons een suggestie of een los idee is, wordt door anderen vaak opgenomen als een opdracht. Hierdoor ontstaat veel ongenoegen en onzekerheid bij de medewerkers.
Er is een simpele manier om deze vervelende gewoonte te voorkomen. Als medewerker kan u eenvoudig vragen; “leuk idee, daar hebben we echter al over nagedacht en om deze en gene reden hebben we het niet opgenomen. Maar indien je wil bekijken we het opnieuw, dat zal ongeveer xxx tijd in beslag nemen. Wil je dat we het doen?” En zo is alle onduidelijkheid verdwenen.
Als manager kan u eenvoudig zeggen “het is maar een idee, laten we er eens over spreken, vinden jullie dit zinnig of niet?” Op die manier zet u uw suggestie om in een te bespreken item dat al dan niet aangenomen kan worden. Het zal rust brengen binnen het team en hen toelaten het idee te bespreken, aanvaarden of verwerpen.
Een belangrijk advies
Verlaat nooit een gesprek zonder uw luidop gedachte suggesties te concretiseren. Maak duidelijk wat u wil en verwacht. Moet het gebeuren of niet? Indien ja, zorg er dan voor eerst duidelijk het doel en de bedoeling te bespreken. Indien niet, geef dan heel duidelijk aan dat het maar een los idee is, waar men volgende keer misschien iets mee kan doen. Zo voorkomt u veel verlies van tijd, energie en goodwill. En zo maakt u een einde aan die vervelende gewoonte.
